Bu akþam yine iftar sonrasýnda penceremi açtým,
Kapýnýn önündeki anneyle iki yavrusuna baktým,
Oradaydýlar, neredeyseler vaktinde dönmüþlerdi,
Beni gördüklerine her zamanki gibi sevinmiþlerdi…
Mama almýþtým ama görmediðim için veremedim,
Marketten dönerken aradým, bir türlü göremedim,
Mamalarýný verdiðimde neþeyle yemeye baþladýlar,
Üstelik etraflarýndaki kedileri de yaklaþtýrmadýlar…
Anne kedinin bir huyu var, kokluyor ama yemiyor,
Zararlý olmadýðýný anlayýnca yavrularýna veriyor,
Onlar da yumuluyorlar mamaya, yedikçe yiyorlar,
Anne uzaklaþýp onlarý seyretmeye devam ediyor…
Anne kedi hem mama yemiyor ve hem de çevreye,
Baþkalarýný yaklaþtýrmýyor, güveniyor hakimiyetine,
Öteki kediler uzaklardan bakýyor, yaklaþmak yasak,
Hakkýný da teslim ediyor, kavga yapmak da yasak…
Uzaktaki kediye mama verdim, yesin diye bekledim,
Korkuyla yaklaþtý, mamasýný yemeye baþladý kedicim,
Anne kedi muhitinde böyle bir haksýzlýk kabul etmezdi,
Baþýný çevirdi ve mama yiyen kediye göz daðý verdi…
Yavrularýnýn mamasýný yemeye kýyamýyordu bu ama,
Diðer kediyi uzaklaþtýrarak yumulmak istedi mamaya,
Araya girerek engel oldum, herkes kendi hakkýný yiyor,
Kediyi zor engelledim, anne olunca canavarlaþýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.