zaman bütün þarkýlarýný söylemiþ
bütün masallarýný dinletmiþ
tüm hikayelerini sarfetmiþ
kalbimin tam ortasýna ya bir gülden mýzrak
yada gönlümün bahçesine hasret tohumu ekmiþ
þimdi vuracaðým kendimi
sonsuzluðun yollarýna
anladým hayat yaþýyorum derken beni kahretmiþ
alýrken kollarýna
burada benim ne bir masalým var
ne bir þiirim ne de hikayelerim
cam kýrýklarýnýn üzerinde yürüyorum
ayaklarým kesilmiþ
yeni bir günün sabahýnda yataðýmdan
kaldýrdým asaletimi
penceremin kenarýndan
günün ilk ýþýklarýndan
uyandým
düþündüm ruhumun bedenimden ayrýlacaðý günü
haftanýn hangi günü hangi gecesi olacaktý
ben cumartesi pazargünü ölmek istemiyordum
o gün tatildi zaten
pazartesi çok iþim oluyordu
salý ALLAHIM yýlardýr zaten sallanýyordu
geriye carþamba perþembe cuma kalýyordu
üç günlük dünyada zaten insan nekadar mutlu oluyordu
yalnýzca kendini kandýrýyordu
iþin þakasý bir yana
alýnlarýnýn ortasýna çakýlmýþ kader
mýhlanmýþ cennetten sürgün
varmýydý ozaman ruha beden
meseleye sebep akýlmýþ
kirlenmiþ bir elmayla neden
düþmüþ yere aniden
ilk büyüktü insan çocuk deðldi zaten
Adem
Havva tutulmuþtu sol kaburgasýndan
çocuk doðuyordu ilk defa ilk zevceden
her sorunun arkasýndan bir soru
eðri bildiðin kavram
bir gün oluyor doðru
dünya denilen hayat her mutluluk sonrasý
gözyaþý ile dolu
inanmýyorum artýk hayat burda bumuydu
hayat bir ruyadýr ya görür uyanýrsýn ya da görmeden
burada uyur kalýrsýn
neden belli deðildir yazýlmýþtýr önceden
nekadar anlatýlsada belli deðildir doðru
bir cevap bulamzsýn
yaþam yalnýzca soru.