gün düþtü penceremden karanlýðýn nefesi adým adým ilerlerken kendimi duyuyorum ürperiyorum çetin bir savaþa gebe uzun gece içeride Habil ve Kabil bitmeyen dönence hissediyorum soluk yüzlü insanlar tebelleþ hayatlara akmýyacak kaným bu son sefer direniyorum baþým dizlerinde Yâr saçýmda tevekkül kapadým gözlerimi umarsýz bir tek sana tutunuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
segah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.