Zaman yaþlanmýþ, Akdüþmüþtü saçlarýna. Dünya yorulmuþtu Dönüp durmaktan. Güneþ dünkü kadar parlak deðildi. Kelebekler yas tutuyordu Solmuþ çiçeklerin baþýnda. Aðaçlar zangýr zangýr titriyordu korkudan. Daðlar eskisi kadar heybetli görünmüyordu. Gece kuþlarý bile saklanmýþtý Karanlýðýn bir köþesine Ay tutulmuþ, yýldýzlar soluktu. Elveda derken bile Titriyordu ihtiyarýn elleri Yýllar çalsa da ömrünü Bitmemiþti hayalleri.
Mehmet YIRTIKGÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetyirtikgoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.