O gün! Unutamadým elveda deyiþini, Ellerini, Býrakma diye tutmak istedim.
Anladým! Anladým o an bittiðini her þeyin. Acýyordu bir yaným; Sýzýyordu duygularýmdan, Sensizliðin ýstýrabý... Kan kýrmýzý sevgim akýyordu, Yüreðinden...
Hala unutamýyorum buruk gülümseyiþini... Biliyorum! Yýllar geçse bile unutamam, Yanýyorum içimde sönmeyen hasretinle. Bende kalan resimlerinle avunurken Ýçimde ümit kýrýklarý, Dönersin diye bekliyorum...
Sataþmýyorum ayrýlýklara, Dudaklarým geriliyor, tebessümle. Sevdamdan kayan yýldýzýn, Iþýklarý aydýnlatsýn, U dönüþü yollarýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Manisalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.