BİR OVUC KÜL

Məni qocaldan,
susduran,
saçlarýmý aðardan
bütün vaxtý ötmüþ
xatirələrimi,
əhvalatlarýmý
atdým
kimsəsizlərin yeməkxanasýna.
Gecə
kimsə yandýrdý
aclarýn ümid yerini.
Zülmətin sayrýþdýðý gecədə
aydýn gördüm
usandýðým dostlarýmý
qulaðýmý qaþýndýran sözləri
fikirlərimi qarýþdýran
həyatýma düyün salan
bütün hadisələri....
Yandý, hamýsý yandý.
Bir ovuc kül oldu...
Yüngülləþdi yer kürəsi
qəlbim kimi...


Sosyal Medyada Paylaşın: