VUSLAT

VUSLAT
Beyaza kara düþmüþ mürekkep.
Beyazýn çok beyaz, karan çok kara.
Evladýmdan kara haber var.
Bir elimde acý keder, bir elimde güller var.
Nasýl acýya dayanýr bu beden bilmem;
Taþý taþýyabildiðin kadar.
Evladýmýn þehit haber gelmiþ
Yüreðim yanmýþ, dünyam kararmýþ.
Canýmdan can koparýlmýþ
Ananýn yastýðý taþ, yorganý ateþ olmuþ.
Anan hiç yatabilirmi yataða!
Evladýný koymuþ ikin topraða;
Her gece oðlum gelecek diye
Bekleyip duruyorum.
Her kapý gýcýrtýsýnýn ardýnda;
Gölgeni görüyorum.
Öldüðünü biliyorum.
Ama ben seni Çok özlüyorum…
Zalim düþman, kahpelikle kýydýn ya
Oðlumun canýna.
Hiç Rabbim razý gelir mi?
Koyar mý? Bunu senin yanýna.
Benim oðlumu Þehit düþüren zalim!
Geçici emellerin için kazandýðýný mý sandýn.
Ben þehit anasýyým,
Kýyamette dahi gururlanacaðým.
Yýkýlmadým ayaktayým,
Hep ayakta kalacaðým.
Sen, cehennem çukurundan bir çukura düþerken;
Ben oðlumla beraber vuslata varacaðým….
Saliye ÞAHÝN


Sosyal Medyada Paylaşın: