bir latin ezginin kývraklýðýnda
yol aldý akrebin iðnesi
ve son noktayý koymadan
yapýþtýrdý sinsice gülüþünü
sahipsizliðimin sevgiye aç suratýna
acýyla dans etti dudaklarýmda
yokluðu sedanýn
gerek kalmadý hiç kalaþnikofa
vuruldum delik deþik
gül bitmedi
vurduðun
vurulduðum yerde
ne yok oldum
ne de çoðaldým
sendin öldüren
bendeki beni
kalýn bir çizgi çektim sensizliðe
ucu kýrýk bir kalemle
yarenlik etti çobanaldatan
anladýnýz
aptal ýslatana aldandým
aldýrmadan
yanýma aldým notalardan bir bohça
yol aldým en uzaklara
salýna salýna
düþtü þarkýlar yýrtýk yamadan
yolum yok görünürde
belli ki kayboldum
izsizliðimde
þimdi ben
ne þarkýsýz
ne de þiirsiz
yapamam artýk
gitsem bir türlü
ve kime ne ki kalsam
hadi toplayýn beni
daðýldýðým yollardan
biliyorum
sen çýkacak yine
çýka çýka
arýnmýþ tozlarýndan
lakin korkuyorum
ah n’olur durmayýn
kelimeleri býrakýn özgürlüðüne
ve susmayýn
söyleyin o kalbi kýrýða
gidiyorum temelli buralardan yarýn
gayri o yar
ne beni arasýn
ne de benden kaçsýn
atilla güler