Evrenin varlýðýna, tesadüf diyen fikir, Tanrýyý tanýmazlýk fikrin içindeki kir, Dönüp bakýn insanýn, dünyaya geliþine, Bu düþünce insaný, asýl görmekte hakir.
Tesadüfte bilinç yok, bilinçsiz düzen olmaz, Görmek istemeyen göz, hayattan dersler almaz, Durdurun ölümleri, ters dönderin dünyayý, Ekilenden baþkaca, kimse birþeyler bulmaz.
Ýstersen tesadüf de , nedir asýl niyetin, Ýfsad ile geçiyor, bilki senin hayatýn, Gücün sineði bile, yaratmaya yetmiyor, Söyle sen tesadüfü, neden halka dayattýn.
Görüyorum ki bunda, dinsizliðe var meyil, Buna hayýr diyorsan, bu fikir senin deðil, Ýçi kirlenmiþ olan, tesadüfleri býrak, Gerçekleri görerek, artýk secdeye eðil. Sosyal Medyada Paylaşın:
SinanKARAKAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.