HZ.YUSUF

Onbir erkekten sonra Yusuf dünyaya geldi
Hem akýllý bir çocuk hem yüzü çok güzeldi

Baba Hazreti Yakup çok seviyordu onu
Belki de biliyordu Peygamberlikti sonu

Diðer on bir kardeþi onu kýskanýrdý hep
Yusuf’un hepsinden çok sevilmesiydi sebep

Bir rüya gördü Yusuf uykusunda bir gece
Öyle farklý idi ki adetâ bir bilmece

On bir yýldýz , güneþ, ay önünde secde etti
Sabah bu rüyasýný Babasýna iletti

Babasý anladý ki büyük insan olacak
Bütün kalpler Yusuf’un sevgisiyle dolacak

Dedi ki ’abilerin rüyaný duymasýnlar’
’Zaten kýskanýyorlar, þeytana uymasýnlar’

Ama onlar duydular bilinmez nasýl oldu
Hepsi de kardeþine kin ve nefretle doldu

Bir gün güzel Yusuf’u yanlarýna kattýlar
Kýrlarda gezinirken bir kuyuya attýlar

Kanlý gömlek götürüp ’Yusuf öldü’ dediler
’Kurtlar onu kaptýlar, parçalayýp yediler’

Lâkin ölmedi Yusuf ne yapsalar nâfile
Birden farketti onu yol alan bir kâfile

Onu kurtarmak için kuyuya ip saldýlar
Çýkardýlar Yusuf’u yanlarýna aldýlar

Bakmadýlar ondaki asaletli duruþa
Mýsýr’da köle diye sattýlar üç kuruþa

Onu Mýsýr âzîzi Potifar satýn aldý
O günden sonra Yusuf büyük sarayda kaldý

Ve Yusuf büyüdükçe bir su gibi duruldu
Züleyhâ ondaki bu güzelliðe vuruldu

Züleyhâ Potifar’ýn dünya güzeli eþi
Yüzünün aydýnlýðý andýrýrdý güneþi

Onun cilvelerine Yusuf asla kanmadý
Ýhtiras ateþiyle hiç bir zaman yanmadý

Çok bozuldu Züleyhâ sözüne yalan katýp
Bir zindana koydurdu ona iftira atýp

Orada iki zatýn rüyasýn tâbir etti
Söylediði her sözü gayet açýk ve netti

Ve Yusuf ne demiþse hepsi de aynen çýktý
Onlarýn taptýklarý bütün putlarý yýktý

Zindandakiler Yusuf sevgisiyle doldular
Ve onun Allah’ýna îman eder oldular

Yusuf huþû içinde geçirirken gününü
Potifar da duymuþtu tâbirdeki ününü

Bir rüya görmüþ idi hemen bir haber saldý
Yusuf’u o zindandan yine saraya aldý

Yedi semiz inekle yeþil baþaklar çokluk
Yedi zayýf inekle kuru baþaklar yokluk

Yedi yýl tüm ambarlar buðdayla dolacaktý
Ve sonraki yedi yýl çok kýtlýk olacaktý

Yusuf bu zor günlerde bakanlýða seçildi
Kötü yokluk günleri sayesinde geçildi

Yusuf affediciydi kýrgýnlýðý kaldýrdý
Ve tüm ailesini sarayýna aldýrdý

Onlar ayný kandandý yabancý deðildiler
Kardeþleri Yusuf’un önünde eðildiler

Ýþte bu iyilerin kötüyü yýkýþýydý
Yusuf’un rüyasýnýn gerçeðe çýkýþýydý


ZÜLEYHÂ’NIN YUSUF AÞKI

Kötü günler geride kalmýþtý Yusuf için
Artýk zindandan çýkmýþ ve bir Aziz olmuþtu
Züleyha’ysa aþkýyla yanmýþtý için için
Þâþaalý hayatý çile ile dolmuþtu

Çok güçlü bir kadýndý ve de oldukça zengin
O’na ulaþmak için daðýttý tüm varýný
Bu tarifsiz bir aþktý öyle büyük ve engin
Sonum ne olur diye düþünmedi yarýný

Aðlýyordu sürekli O’nun adýný anýp
Yandý kavruldu özü, yüzü sarardý soldu
Yaþlandý tüm bedeni aþk ateþiyle yanýp
Ýflas etti gözleri artýk göremez oldu

Bu þekilde çok uzun zaman geçti aradan
Tam otuz yýl boyunca hep Yusuf’u aradý
Dualarýný duydu yardým etti Yaradan
Bütün bu çabalarý bir gün iþe yaradý

Yusufu buldu lâkin kapalýydý gözleri
Oysa son arzusuydu yüzüne son kez bakmak
Yürekleri daðladý sarfettiði sözleri
Demek buydu kendini aþkýn oduyla yakmak

Ýkisi birlik olup Allah’a yakardýlar
Biraz sonra etrâfa parlak bir nur saçýldý
O gözler ki yýllardýr görmeden bakardýlar
Hem gençleþti Züleyha hem gözleri açýldý

O esnâda Yusuf’a yeni bir vahiy indi
’Senin peþinden koþtu pes etmeden otuz yýl
Hasretinden döktüðü göz yaþý yeni dindi
Çilesini unuttur onu kendine eþ kýl’

Dedi ki Züleyha;

’Putlara tapýnýrken ne kadar da körmüþüm
Onlarýn hiç birinin kendine yoktu hayrý
Ben ki senin sîmanda Yaradan’ý görmüþüm
Yemin olsun baþka þey düþünmem O’ndan gayrý’

Yaradana duyduðu aþký kuluna sanýp
Yusuf’un sayesinde o hidâyete erdi
En sonunda sönmüþtü seneler boyu yanýp
Kendisini Kur’ana ve ibâdete verdi

Evlendiler sonunda ve bir yuva kurdular
O kadýn ki bir aþkýn destanýný yazandý
Yüz yýla bu sevdânýn damgasýný vurdular
Züleyha hem Allah’ý hem Yusuf’u kazandý

.

Sosyal Medyada Paylaşın: