bu ilk küfürümü senin için savurdum bir istanbil gecesinin kanlý suratýna çýð gibi büyüyor sana öfkelerim bir baþýma dolaþýrken caddelerde yaptýklarýn acý gülüþlerin geldikçe aklýma hep isyan yüreðine
kimi zaman içimdeki zehrimi gecelere býraktým kimi zaman þu sancýlý yüreðimi söküp yerinden sokaklara fýrlattým
senin yüzünden kaçtým insanlardan kendimi karanlýklara attým istanbul ufuklarýnda bir gün batýmý parklarda ayaklarým dolaþýyor þeytanýn gazabýna uðrayan akþamlar gelip intikamýný benden alýyor ben þimdi istanbul sokaklarýnda boþ bir çöp sepeti gibi ýslak kaldýrýmlarda yuvarlanýp duruyorum
bu acý yangýnýmdan sonra tutup,hatýralarý çamurlu þaçlarýndan utanç duvarýna vuruyorum dar geliyor kumkapý sahilleri artýk bana güneþin batýþý yakýyor yüreðimi pierloti tepelerinde içtiðim çay tatsýzlaþýyor yudumlamak istemiyorum
son yakarýþdýr ellerimin tanrýya ben zirvedeyken aþaðýya yivarlanan adam ben boþ bir þarap þiþesi sardý gökyüzünü yine kapkara bulutlar duy artýk þu kesilen sesimi bitkinim,tükenmiþim,darmadaðýným yorgunum yaþamaktan gece yarýlarýný bütün umutlarým sararýp soldu giydi üstüne sonbahar sarýlarýný talan ediyoryüzüme süzülen gözyaþlarým ben yine küfürbazým sana istanbulun puslu gecelerinde ,,,,,,,yunus,,,,,,,,,,,01-aðostos-2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
GURBET KUŞLARI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.