Kadýn papatya ve adam
Bir masada titreþtiler
Habersizce papatya yapraðýnda dirildiler
Adam
Baktý tüm kýzýllýðý düþürürcesine içine
Yaktýklarýndan bihaber
Korlar kondurup dudaðýna
Dayanamayýp çýðlýklandý en sessizinden
’Eðer bir þair tanýsaydý
Ve anlatsaydý seni þair diliyle
Yazdýðý dilleri dolaþan en güzel þiir olurdu’
Döndü gözleri pembeliklerine kadýnýn
’Kainatýn en güzel bahçeleri solgun kalýr yanýnda’
Ve büyüdü kadýnýn doðduðundan beri ayný olan gözbebeði
Ýçinde çakan þimþeklerin korkusu sarýldý heyecanýna
Ya da inanamadý yüreðinin boðazýnda atmasýna
Açtý avuçlarýný kadýn
Gözlerini sürdü her yerine
Sonra dudaklarýndan birer naðme estirdi
Sonra yüzsünler içinde diye
Bir damla gözyaþý ekledi
Ve adamýn yanaðýnda gezdirirken avuç içini
Ateþleri karýþtý harlanarak
Öylece baktý
Bin aþk meyvesini beslerken gözlerinin meneviþinde
’Güzel yüreðinden gelenlere
En deðerlilerimi veriyorum’ dercesine baktý
Adam
Kocaman bir umman sermiþti önüne
Papatyaya deðdi tebessümü kadýnýn
Ne büyüktü gök
Ve daha ilk yudumdu aldýðý
Ýlk yudumla yanmýþtý...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.