þiirlerin mantýðýný ararken...
renkli bir yemeni baðlandý hulyâmýn gün yüzüne..
ne bahar ne de kýþtý mevsim..
beyazý tozlanmýþtý ayak bileklerinin
kâhkülleri çizerken alnýma düþünceyi
kara üzüm gözlerinde çözüldü men/dilim..
saçtý ilhâmý;
toprak yolun bekâretini imâ eden
kadim bir mýsradan aldýðým mola..
’saf’ sözcüðünün sýrrýnaydý açlýðým ..
geniþliyordu tahayyüle
el sürmeden tasavvufa
bakýyordu takvime..
eski zaman sevdasý
doluyordu tasvire..
arayýþýn meçhul kapýsýnda
özenimi baðýþlýyor cür’etim..
derinlikte uçsuzlukmuþ
suskunluðun mânasý..
bulduðumu sandýðým ’saf’ lýk,
ummanla semânýn birleþtiði ýssýzlýk..
icâbetinden muâf
toplanmýþtý saf’lar,
sevdanýn bab’ý
sarý çölün ortasýna..
yürümek kolay deðildi gördüðüm netameli düþ’te..
varlýðýmdan boncuk boncuk sesler iniyordu
sýrrýnýn kuyusuna,
daha aðarmamýþtý gün..
yeniden baðlandý men/dilim..
aðýrdý sevda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.