o zamanlar ne çok aðlardýk biz ayný gözyaþý rengiyle, dilsiz uçurtmalarýmýz sessiz ve düþlerimiz sessiz düþlerimiz gökkuþaðýna yükselirdi topraða düþmek için ilk cemreyle biz hep baharý beklerdik dalgýndý güneþ, suçsuzdu zaman dilimizde ýþýðýyla, kocaman bir þarkýnýn nakaratý bölünen somun, emek, týrnak o zamanlar ne çok aðlardýk biz
bizim gibi kendilerini özlemeden büyüsünler diye dünyanýn bütün çocuklarýný kucaðýmýzda taþýrdýk yastýksýz, yorgansýz kývrýlýp dost ýlýðý bir köþede talihsiz gönüllerin evden çýkmayan duygularý için o zamanlar ne çok aðlardýk biz hasrettik çýnar gölgesine sýrtý yaslayýp güneþi yudumlayan günlere içimizde hiç sönmezken gerçeðin o en kýzýl þafaðý aðaçlar yüzünü saklardý ’seyirci olamam ölüme’ biz hep topraðý dinlerdik
sazlýklar akþam türküsüyle öpüþürken köy kahvelerinde sýcak çayýn deminde dalgýn bacýlarýmýza yeþil bir pencere açalým diye bülbülün güle aþkýný gözlerdik o zamanlar ne çok aðlardýk biz ajans baþýnda analarýmýzýn diz çöken duasý kurþun geçirmez þiirler gibi korurdu bizi sevgilim ah sevgilim hep inandýklarýmýzla sarýlalým birbirimize terim terine karýþsýn hüznün hüznüme bulaþsýn özgürlüðüm özgürlüðünü çoðaltsýn yarýnlarda evren anlayacak dünya gezegeni sevgiye en mahir
o zamanlar ne çok aðlardýk biz içimiz böyle üþüyüp, titrerken gözlerin bu kadar yanmasý normal deðil mi sevgilim özlemlerimiz tuz dökerken yaralarýmýza dokunduðumuz her yeri vatan bilip þiir gibi seviþirdik biz
çýkýnýmýzdaki keder ýssýzlýða hep hazýrdý ama tek mevsimli ülke, güneþi hiç mi özlemeyecek.. Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.