Bir Zamanlar İnsandık...

"Adam" olurken "Adem" insandýk...
Habil en temizini sunarken
Nuh’a bir elin parmaklarý iman ederken
Ýnsandýk....




Ölçüye hile bulaþmamýþken Þuayb zamanýnda
Hanif olan Ýbrahim kýrarken tek tek putlarý
Ýnsandýk....
Ýsmail hiç bir tereddüt etmeden
Korken býçaðýn altýna boynunu
Ýnsandýk....




Kýzýldeniz yarýlýrken insandýk
Kýtmir ile birlikte uyurken sonsuza
Ýnsanlýða uyanmýþtý ..insanlýk..
Ta o zaman insandýk....




Rahme nutfe düþmesede
Doðuyordu insanlýk
Anne kucaðýnda insandýk...




Kýtmir ile cedelleþirken samiri
yardým ederken insandýk..
Atýn deðneklerini derken insandýk...
Kutlu habere giderken insandýk...




Sýrtýndan çekilecek kadar Ýffetli ve
insandýk..
Kuyulara atanlarý affedecek kadar
insandýk...




En emindi insandýk.
Kuru ekmek yiyen bir insandýk...
yetim kalan ama yetime elindekini
veren bir insandýk...
insandýk....



***



Ve ..ne zaman secde etmeye
diretmeye baþladýk hayvanlaþtýk...
Habili katletti insanlýk...

Sular yükselsede alay etti insanlýk..
Ve ölçtü biçti...ne kötü ölçtü biçti
insanlýk...

atarken üzerinde emri
ve "hafif"lerken
insanlýk

Kendi kýzýný diri diri gömen bir
insanlýk...
dar olandan geniþliðe geçince
þirke düþen insanlýk
insanlýk ...

Rahimleri kirleten bu insanlýk
Analý babalý piç türeten bu insanlýk..
Ana baba bilmeyen bu insanlýk....

Kýtmir kadar olamayan bir insanlýk..
Katmer katmer mal edinen insanlýk...

Gömlekleri önden yýrtýlan bir insanlýk..
Kör kuyuya sabileri atan bir insanlýk...


Emin olansýn deyip eminliði yeren insanlýk
Aç komþusunun yemeðinde gözü olan insanlýk...

insanlýk..

Ne zaman "Adam"lýktan vazgeçince insanlýk
iblis gibi mürted oldu kaldý serde kaldý hayvanlýk....


Hattab(Y.K)

Sosyal Medyada Paylaşın: