Ne gözlerinin yalýmý ne dudaðýnýn sürmene býçaðý zarifliði iz býrakmadý kabuðu tunçtan yüreklere Geldiði gibi hiç kalmadan gidiyordu hayaller ýrzý kýrýlmýþ bir akrepti zaman zehri amansýz Filinta yalnýzlýðýydý hep baþ ucunda içindeki dalgalanmanýn tek sebebi rüzgar deðildi kaç insan boðulmuþtu azgýn sularýnda. Onun suçu deðildi tek suçlu rüzgardý belki, Bir anda kaldýrýverdi bilincin eteðini üryan kaldý sevdasý. Gecenin karanlýðý bir tokat gibi çarparken yüzüne taþlarý oynayan bir kaldýrým gibiydi yüreði. Bir tomar yalnýzlýk vardý elinde daðýtýyordu bitmiyordu. Tanrýlarýn da ölebileceðini anladý. Öldü Aðladý. Sosyal Medyada Paylaşın:
sinanyazar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.