Tin!

Kadýn baþörtüleri, düþler içinde paltom, üstümde gök
Þurda küçük bir eþarp kafayý yiyor, oh ne güzel!

Büyülü gök sessiz, yýldýzý maviyi topluyor
Batýya doðru bir burun ayaklanmýþ ve sular
Sular akýp götürüyor bu kenti

Tel tel gümüþ, terkedilmiþ gölgelikler!

Þimdi;

Tanrýsal göðüsler þöyle bir dursun
Fýrlasýn Sion’lar mum kokulu kemikten burunlarýyla
Gülünç, ölü ýþýnlar nice býçak darbesi önünde eðilsin
Ama yeþil doðada güzelliði muhteþem ýtýrlar da belirsin

O öfkeli kubbeler arasýndan geçen kaldýrým tülleri
Deniz ve gök ovayý aþtý, yeniden diriltmeli erdem ve dili
O zaman sevgili ruh, bizim için artýk hýrýldamadan yücelecek

Yalnýzca taþ ve yalnýzca toprak!
Hiçbir boþ inanç ötesinden geçemeyecek

Yüzyýlda bir gelip coþkulu ýrmaklara eþi benzeri olmayan tarlalar ekeceðiz
Þahane patikalarýn gök renkli, çarpýk, huysuz çiçekleri çoðalacak
Kollarý ve yakasý kanlý çamaþýrlarýmýzý giyip Hazret’e döneceðiz
Küçük gezegenlerin kara cübbeli kýsraklarý ve tufanlarý görünecek
Ölüp gidenler gelip boynumuza atýlýncaya dek ilahiler söyleyeceðiz

Oy

Ne yaþam!
Gerçek yaþam yok, evet -dünyada deðiliz



















Sosyal Medyada Paylaşın: