Kayıp Değer 3 (Göçün Öcü)...
Hüsnü hürya edince ömrü dar eyledik
Hüznün galeyana gelince sevdayý nüsha ettik
Sýrattan geçerken kýlýcýn parýltýlýsýný seçtik
Ne cennet ne cehennem bildik
Araf yanýðý kalbi aþka mabet kýlýp hüzne gönül çektik
/.../ Dürülür ritmi trajedinin
Sesine gizlenir yýkýntýlar
Saçý sakalý ile yarýþan bir adam
Dökülür su gibi göç yüzü
Dolanýr gözleri yorgun uzaklara
Ufka gömülen gökyüzünü s/almýþ Deniz’e bakar
-Soydu cümlesinden mesel tüflü bir taþý, dokundu münzevi dalgalarýn üstünden güneþ eskisi parýltýlara. Baktý; þulesi ölü, mecruh maþuk. Daldýrmýþ gönlünü düþ derinliðine tortular tecride tanýk. Dalgalandýkça hare, hare martýlar vakur sesiyle þarkýlar söylemekte. Gün ufkun dudaklarýna gömüldü sessizce. Kim bilir kaçýmýzý yaktý ki bu güneþ yüzünü arayan zehirli bir düþün üstünde dönerek ilerliyor gecenin içine.-
Ah betimi olur mu akþam güneþi gibi bir öpüþlük aþkýn
Sevdasýný unutamaz hiç kimse
Seferi sarhoþluk taþýr gittiði yere
Dünden
Bugünden
Yarýndan
Götür beni de
Ýçimde garip bir his var
Kimseyle vedalaþmadan geleceðim seninle
Kalýrsam
Daðlar ve nehirler çürüyecek
Ellerim de
Zaman ilaç olmuyor
Dalgýn uykular yataklara serildikçe
Kimsesizliði örten karanlýk
Kim sarsa aldýrmam
Onlar benim için gölgedir
Ýçimdeki kör kuyuya düþer
Hayalin iþgalinde eþkâlini seçer
Var oluþun iltica eder aklýma
Böyle ulaþabilirim kendime
Sen sürdür yengini ömrün yettiðince
Yanýlsamayla gerçeðin uzaðýna düþmüþ gibi
Göç öcünü alýr gider býrakmaz hiç kimsede
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.