KORKUNÇ

Aslýnda ben çok korkmuþtum
Ne karanlýktý. Ne kadar soðuktu
Balkondaki ýslak çamaþýr gibiydim
Kurumak ne bilmeyen,
Hatta kollarý donmuþ gömlek gibiydim buz gibi.
Ne korkmuþtum; Öylece dikilmiþtim karþýsýnda
Koþamadým, ayakkabýlarým çivilenmiþti sanki yere
Mezar taþlarýnýn arasýndan
Üstüme gelen
Aðzýndaki diþleri kendinden önde koþan
Ya o salyalarýný damatlýðýma bulayan o koca itten.
Aslýnda ben çok korkmuþtum
Ne karanlýktý. Ne kadar soðuktu
O köpek ýsýrdý beni, uyanmýþým
Sonra baktým ellerime
Ayaklarýma hepsi yerinde mi acaba ?
Atletimi sýyýrdým alttan anlýma kadar
Terimi sildim, kulaðýmýn içi bile ter dolmuþ
Birde derin nefes aldým
Göbeðim açýldý göðsüme kadar
O zaman gördüm
Adi köpek, sol yanýma saldýrmýþ
Sana ait þeyleri sakladýðým her þeyi parçalamýþ.


Sosyal Medyada Paylaşın: