Kapattým gönül kapýmý.
Gönlüm kapat kapýný artýk.
Onu hiç görmedin.
Onu hiç sevmedin say.
Seni unutaný sende unut.
Deymez kimse için üzülmeye.
Ama gönlüme söz geçiremýyorum.
Yaþananlar hafýzamdan silinmiyor.
Nereye baksam onu görüyorum.
Aðlamamak için kendimi tutuyorum.
Yazýk göz yaþlarýma diyorum.
Yüregime söz geçiremiyorum.
Sevmek bumu bilemiyorum.
Þunu anladýmki caným cok yanýyor.
Sen mutlusun belki orda.
Arkanda býraktýgýný hiç düþünmedin.
Beni bir kaðýt mendil gibi atýp gittin.
Bu gönül genede seni merak eder.
Kiminle kimlerle diye.
Belki hayat sana toz pembe.
Benim caným yanýyor sen bilemezsin.
Viçdanýn rahatmý þimdi?
Beni burda sensiz ve sessiz býraktýn.
Sende rahat degilsin biliyorum.
Çünkü arkanda kýrýk bir kalb býraktýn.
Yinede sana acýyorum.
Bir gün sende yalnýz kalacaksýn.
O zaman beni anlýyacaksýn.
Hiçbir þey karþýlýksýz kalmaz.
Elbet bir gün sende yaþayacaksýn.
Dönüp arkana baktýgýnda.
Belki kendine kýzacaksýn.
Ama çok geç kalmýþ olacaksýn.
Yasemin MAMAK
25.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.