GEL SEN ASLIM OL BENİM..

Sana bir kýrmýzý gül gönderiyorum gül yüreðine,
Kabul edersen Kerem den yana yanmak düþer sevdama.
Sen Aslým ol,
Koy yanmak payýmýza düþsün.
Zümrütü anka kuþu belki hayeldi,
Belki kimseler görmedi kaf daðýný.
Ama Kerem in Aslý ya olan aþký kitaplara sýðmadiki,
Satýrlarda ki kelimeler aþka doymadýmý.
Ölmedi sevdalar ölümlü gecelerde,
Ay buluta saklandý,
Yagmur yaðarken aðlamadýmý.
Rüzðarlar haykýrmadýmý aþk denen kelimeleri.
Can Aslým,
Kadýným elini tutamadýðým ümidim,
Yüreðindeki gül bahçene misafirim,
Ýster Kerem eyle,
Ýster vur yüreðimi.
Býçak yarasý agýrdýr beden için bilirim,
Kurþunlar incitmez bile yürek ölsede.
Bir gülümsemende hayat bulur ölümlerede yüreðim.
Bu sevdaya tutsak ölürse bedenim,
Bir kiprit alevine dönüþtür yüreðini Aslý,
Tutuþtur bedenimi.
Ölürken bile sana nasýl yandýgýmý görsün gözlerin.
Siyah saçlarýný ört üzerime,
Dinlendir ruhumu gökyüzünde.
Gel artýk hangi zaman diliminde istersen,
Tut sana hasret ellerimi býrakma.
Bir bilsen Aslý:
Ben sana hiç Mecnun gibi bakmadým ki,
Ben Züleyha gözüyle hep sana yandým
Þair Cengiz Yýlmaz 27/7/2011
Sosyal Medyada Paylaşın: