Aynalarda yüzüme baktýðýmda sarýydý
Aðlayan gözlerimi, teselli edemedim
Zira aþkýn zehiri rûhumun tek varýydý
Leylalarý kendime, bir veli edemedim
Kalbim âþýk olunca kemiklerim çok sýzlar
Bir hayâl berzahýnda, yaþarým aç ve susuz
Karanlýk gecelerde bir çiçek olur yýldýzlar
Güneþ doðana kadar, seyrederim uykusuz
Benim için bu aþkýn nûrânî bir hýrkadýr
Ebediyyen yanmamak için kor ateþlerde
Senin aþkýnla yanmak inan ki harikadýr
Yakýp kavur özümü, çöldeki güneþlerde
Gözlerimi baðladýn savdanla ey güzel yâr!
Mâsivaya amâyým; huzurunda bendeyim
Ebediyyetimi bana, aþkýn verdi ey gülnâr!
Mahþere kadar ruhen hep senin izindeyim