Analar, babalar; Evlatlarýnýzýn, Neye yeteneði, Ve ilgisi var ise Ona doðru yönlendirin, Asla önlerini kesmeyin! Yoksa Benim gibi sapýk olurlar, Bir gün.
Efendim, Ben sapýðým, Ama bir sanat sapýðý; Özellikle de, Heykellere hiç dayanamam.
Bu sapýklýðým. Elimde deðil, Aþýrý bir zaafým var, Benim.
Hep içimde, Bir uhde kalmýþtýr, Heykeltraþ olmak. Ama Ola ola Sadece traþý kalmýþtýr, bana Her sabah düzenli yapýlan.
Ne zaman, Bir heykel görsem, Hemen baþbaþa kalýr, Kendimi, Bakmaktan alamam. Gözüm baþka, Bir þey de görmez, Zaten.
Hiç dayanamam, Tahrik olur, Aðzým sulanýr, Kendimden geçer, Saatlerce, Öyle garip hareketler, Yaparým ki, Gören de Sapýk bu adam! Der, Haklý olarak, Sapýk!
Nerden bilsinler, Benim, Heykel aþkýmý?
Öyle tatmin olurum ki, Sanki ayaklarým, Göðe erer, Bulutlarýn üzerine çýkar, Mutluluktan uçarým.
Kendimi, Yapanýn yerine koyar, Keþke bunu, O yapacaðýna, Ben yapsaydým, Derim.
Manyaklýk derecesinde, Bir sapýklýk iþte! Ne olacak?
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufurmelerim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.