Tarihi severim aslýnda, çýkýp geldiðim yollarý anlatýr bana,
Kendimi de severim, yeryüzünün özeti gibiyimdir, nasýlsa,
Bundan beþ bin sene önce yaþayanlar anlatýlýrken belgeselde,
Geçip gittiðim yollar gibi gözükür oradakiler, istemesem de...
Düþünüyorum, ’Tarih bir tekerrürdür!’ süzünün neresindeyim?
Uzakta deðil, belki anlatýlmak istenenlerin tam göbeðindeyim,
Deðiþen bizler deðiliz, etrafýmýzda oluþan engebelerdir aslýnda,
Deðiþen dünya deðil, hep sözü edilen ’Medeniyet!’tir aslýnda...
Sözü edilen bu ’Medeniyet!’ de bir aldatmacadýr, aldanmayalým,
Eskilerde yemek ve korunmak için öldürüyorduk, unutmayalým,
Þimdilerde öldürdüðümüz insandýr, eti yenmez, korunmak için,
Kendi tuzaklarýmýza düþüyoruz, dünyada rahat yaþamak için...
’Tarih benim ben tarih’ demiþtim söze baþlarken ama devamýnda,
Ýnsanoðlu ayný düzeyde yaþamaktadýr da demeliydim bu dünyada,
O konuda deðiþkendir düþünceler, istesem de ben olamamaktayýz,
Bendekiler olarak yerden çýkan otun da canýna kýyamamaktayýz...
Dilerim Mevla’dan ki yaradýlýþýmýzdaki öze dönsün bütün kainat,
Belki o zaman zulüm biter, yeniden baþlar yaþamaya tüm kainat,
Önce ’Ben’ den baþlamalý deðiþim, dalga dalga yayýlmalý ve sonra,
Yeniden doðmayý yaþamalý dünya, hem þimdi ve hem de sonrasýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.