Sadeleşiyorum

Dün çok aðladým,
Seni görmek bile bu kan kaybý özlemi bitirmeye,
bu içimdeki paranoya þarlatanlarýný idam etmeye yetmedi.
Belki de seni gördüðüm için aðladým.
Çünkü sen,her gülüþünde gidiyorsun,
bilmiyorsun sende..
yavaþ yavaþ gözlerin akýyor özgürlüðe,
gidiyorsun..

Tüm anýlar çok eskide kalmýþ gibi.
Birlikteyiz bu dünyanýn en romantik ’ fair play’ iliþkisinde
ama çok zor inanmak,
Sanki çocuðun çýkýp gelecek birazdan telefonun diðer ucuna,
Belki de evlilik yýl dönümündür,
Belki de ikinci kýzýna hamilesin kimbilir?

Dün çok aðladým,
Þýrýl þýrýl aktý gözlerimden yanlýzlýk,
Ölümüne kustum olmayýþýný,olmayýþlarýnýzý,
Annemin mezarýna haykýrdým,
Çok yorgundu o da gelemedi.
Köhne bir bodrum katýnda babam.
Gözlerinde vicdan yorgunluðu pusmuþ,oturmuþ çaresizliðine.
Herkes biryerlerde,
Ben nerdeyim?

Bencil hayat..
Yüzeysellik moda olmuþ,barlarda ,pavyonlarda,kahkahalarda.
Kraliyet gururu taþýyor bakýþmalarýnýz ,seviþmeleriniz.
Cidden mutlmusunuz diye sormak geliyor içimden içi boþ olanlara.
Küçük hesaplarýn menfaati büyük,gönlü þapkalý,pipolu simülasyonlarý.
Giderek uzaklaþýyorsunuz,
ben sadeleþiyorum..



Dün çok aðladým ve þiimdi anlýyorum,
sadece bir hancýyým o giden kervanlarýn arkasýna takýlmak isteyen,
Taksim tramvayý bile çocukluðumda kaldý.
O zamanlar ellerim kirliydi,üstüm baþým pasak.
Lastiklerin,kömür torbalarýnýn üstünde büyümüþtük.
Þimdi kalbim kirli;
yarým yamalak sevgilerin kanalizasyonlarýnda oynamýþým epeyce.
Tüm kervancýlarýn atlarýndan savrulan tozlara bulanmýþým.
Gözlerim kirli,gözlerim kör.
Konuþmak þimdi;
Dudaklarým gözlerinin nakýþlarýyla dikilmiþ,
Gelecek bir okadar uzak ,ta dibimde kükreyen bu sessizlik,
Pislik akýyor mesafelerden,
Uzanamadýðým can simidi gibi bütün varoluþlarýn.
Nerede varsýn nerede yoksun bilemedim.
Diz kapaklarýmý delmiþ bu kaybolanlar,
Koþamamýþým,
Ben kalktýkça vurmuþsun dipçiklerini umutlarýmýn kalbine,
Susmuþum uzunca,
Ve artýk ben sadeleþiyorum...

Demir Ferhat Bilal 07 / 2011

Sosyal Medyada Paylaşın: