Bu yapay þehirde yaþantý bir garip, bir hoþ, Duygular saðýr, gözler kör, ruhlar sarhoþ, Devasa gökdelenlerde oturanlarýn çoðu, Ya yavuz hýrsýz ya da berduþ, Bir elleri baldaysa, Bir elleri de garip gurebanýn ceplerinde, Züppelerin, þýmarýk zenginlerin umurunda deðil ki, Fakir fukara nasýl alsýn kömür? Güdük gecekondularýn içinde tüketiliyor ömür.
Ýþte Þurasý Süleymaniye Camii, Ezan sesleri kulaðýma geliyor, Ýþte þu görünen fakirhane, Ýþçi Ahmet Efendi’nin, Yine uyku tutmamýþ,besbelli ayakta, Eminim, diyordur ki “nerden geldim dünyaya?” Yanýndaki baraka hurdacý Arif’in, Dün, kafayý çekip gitmiþ evine, Belli ki iþler kötü gitmiþ, Ýki göz odasýyla, belindeki kamburuyla, Vefalý karýsýyla Mehmet Amca pek mutlu, “Allah saðlýk versin” demesi bile tatlý, Emekli Öðretmen Kazým Bey yine kirada oturuyor, Dilinde dua, yarýndan umutlu.
Oysa benim, her þeye raðmen, Seni düþünecek kadar zamaným var, Uzaklardan iyot kokularý geliyor burnuma, Kül rengini alýyor bulutlar, Saçlarýný andýrýyor dalgalý deniz, Hafiften bir rüzgar esiyor, Duygularým varlýðýnla coþuyor, Ateþler içindeyim, sabah ayazýnda bile.
Ansýzýn gölgen beliriyor belli belirsiz, Uzatýyorum ellerimi gül tenine, Gözlerinin karasýný, kara talihimle inatlaþarak, Sindire sindire gönlüme almak istiyorum, Sadece gözlerinin karasýný mý? Deli cesareti dense de adýna, Uykumdan uyanýp, Zamaný esir almayý da.
Koca Ýstanbul yutmaya devam ediyor, Önüne ne gelirse, Sanki bir ben direniyorum canavarlaþan þehre, Biliyorum ki, sevdandýr beni yüceleþtiren, Ve yine biliyorum ki, Týpký, güneþin karlarý erittiði gibi, Birazdan güneþ doðacak ve rüyalar son bulacak, Her þeye raðmen umudumu yitirmedim, Þimdilik, yenilsem de zamana, Nasýlsa bir þehir daha geçecek düþlerimden, Ýçinde sen olan, Bu gün olmazsa yarýn, Ama mutlaka geçecek, Bir þehir daha geçecek düþlerimden, Rüya da olsa, Her þeye raðmen, Seni görmek yine de çok güzel.
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 26/07/2011 Isparta Saat 00.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.