YOLCUNUN DÜŞÜ VE GERÇEĞİ

Aylardan sonra baþlangýca döndü yolcu. Dal köprünün
baþýnda durdu. Gülün aðzýndan düþen her çiy damlasý
tozlu postalýn üzerinden yuvarlanýp otlarýn arasýnda
kayboluyordu.

Hasat edilmiþ tarlanýn arkasýndaki bað evine baktý.

Solgun ýþýkta bir gölge aradý bakýþlarý. Yoktu! Bacanýn
tüten dumaný Gürlen Daðý’na yüzlerce isli patika açýyordu.

“Ýþte burada! ” diye baðýrdý. “Eðer burada yer bulamazsa hakikat
kendine, bütün yolculuk düþleri boþuna! ”

Gülün aðzýndan dökülen çiylere gözyaþlarý karýþýp
duruyordu. Yeni yolaklar arýyordu gözleri. Ama burada;
burada! Hep burada!


ÞERÝF ERGÝNBAY
Sosyal Medyada Paylaşın: