Dız

sözlükte yeri dýmdýzlak
ya da dazlak
öyle sanýyordum
dýzladým kendimi
aðzýmý salatamý

dýzladým yýl gecelerinde
yol gösterenim gülenimdi
suya denize düþe indi
yýlý baðladý yýldýz

dýzladým kovanlarýnda
arýlarla výzladým baharý
çiçekten çiçeðe
daldan dala kondum
kavarada dondum
balý baðladý baldýz

dýzladým ýstarda
iðaðacýnda ipacýda
dokundum yaylada
sokakta hayatta
iðnesini kendime
kocamaný sana batýrdým
çuvalý baðladý çuvaldýz

ata ite ineðe buladým unu
dýzladým önüne koydum
dilsize dil oldu gece gündüz
gözünüzü aldý çoðu kez
yalý baðladý yaldýz

daðýn doruklarýnda
üçgensi ulu aðaçlara bakýn
gözleriniz göðün mavisinde
aðacýn yeþilinde
yüzyýllar geçmiþinde saklý
aný baðladý andýz

ne güzel baðlaçmýþ dýz