//’huzursuz bulut benim/ ne vakit yaðmur olsam gitmeye duruyorum’//
sabah dumanlý bulut akþama yaðmur vurdu seni hangi deniz fýrlattý yalnýzlýðýn yanýna
mevsimler geçerken tut bakalým kuþ sürülerini sedir üstü düþ konuþtun kendi þehrine gök eflatun
eylül gözlerin gitme vakti kaç çocuk maviye baktý ve yeþile sallanan çayýrlarýn esintisiyle el sýkýþýp oynadý sonra yýrtýldý gökyüzü mavi bir sürgüden
sen naif ruhu mor beklerken güneþi mabedin önünde eridin nereden bulursun þimdi aðlamadan yaðan bir yaðmurun izini
bu gece pencereden bakan sen sokak lambalarýna aþk mý dedin unutulur mu? erirken içinde kâðýt gemiler incinir her düþ pulsuz zarflarda yangýn törenleri hep akþam vurgun yer yine buluta sarýlý gözlerin
içindeki acýnýn aya benzemez dökülüþü göðsünde kýþ takla atar güvercin ölüsü buzdan rüyada demir atmýþ yelkensin
sustu bütün gitarlar bakýþlarýn cam kýrýðý
canýmýn içi ateþle yoðrulan meneviþli deniz yok hüzünlü konuðuz yelkovan kenarý vakit tamamsa salkýmlar eðik soluk sarýnýn altýnda serilir karanlýða bir beden tebessüm eder topraða yüzü
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.