içimde ölmez bir kuþ var
istediði gibi davranýr
onu yemsiz
onu demsiz býraksam da
damar damar kanatlanmaktan
hücrelerimi kanatmaktan vazgeçmez
içimde susmaz bir kuþ yatar
yüreðimden habersiz
her gece beleþ þiir satar
ona küssem de
ona sýrtýmý çevirsem de
habire ötmekten
beynimi kemirmekten asla geri durmaz
içimde acayip bir kuþ yer alýr
ne yapsam/nereye gitsem bana ’aðýrlýk’ kalýr
baþýmdan kovsam da
c-ismini kaale hiç almasam da
o bildiðini yapmaktan
o canýma okumaktan caymaz
ayaðý çukura kaymaz