GİTME EMİ
Bir nimettir bakýþlarýn,
öyle durmuþ dökülen gözyaþlarýnýn arasýndan.
Yaþama tutunuþumdu sözcüklerin,
Gideceðim derken bile yanýndan.
Upuzun bir vedaydý bana sarýlýþýn,
Hiç kopmayacakmýþcasýna.
Aðýttýr ardýna söylediklerim,
“Beni býrakma “ feryatlarým.
Yorgundun, her halinle yorgun
Gözlerin, buzu çözülmüþ gözyaþý damlasý
Yüzün unutulan antik kent silüeti
Yumruklarýn havada daireler çizerken
Duvarlar ben olaydým, ah etmezdim.
Gitme, sen benim açlýðým,
Kör gecelerimin ay ýþýðý
Yurdumun en güzel köþesi
Sahipleniþliðimin gönül eri....
Gitme, sen benim nimetimsin
Yokluðunda hasretim
Varlýðýnda doyumsuz hazlarým
Dokunuþlarýnda can bulduðum....
Gitme sen benim baharým
Hüzünlü þiirlerimin dizeleri
Yakýcý güneþimin koruganý
Hülyalý gölgemsin...
Yaktýðýn kuru güllerin acý tadý olsam da
Yaþadýðýn günlerin karabasanýysam da
Yutkunamadýðýn acý lokmansam da
Uðruma feda ettiklerini boþa çýkarsam da
Gitme yanýmdan, gitme bu þehirden
Bir nimettir bakýþlarýn,
öyle durmuþ dökülen gözyaþlarýnýn arasýndan.
Çýrak 05.09.07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.