Masal bu ya,
Cücenin biri prensese sevdalanmýþ...
Boyu ufakmýþ ama sevgisi tariflere sýðmazmýþ.
Prenses en uç noktada,
Cüceyse yerin dibinde...
Uçurumlar var ikisinin arsýnda...
Sevda bu, ferman dinlemez ki,
Silememiþ prensesi kalbinden...
Ölümünü göze alarak,
Haykýrmaya karar vermiþ sevgisini...
Bir yolunu bulup, prensesin yanýna gitmiþ,
Yarý kekeme bir þekilde,
Sana ölürcesine aþýðým demiþ...
Prenses þaþkýn, bakýyor etrafýna,
Dönerek cüceye:
Hani nerdesin, göremiyorum seni,
Yerin dibindesin bilmez misin haddini...
Baðýþlýyorum senin canýný,
Var git içinde yaþa benim sevgimi...
Cüce üzgün, yýkýlýyor ufak dünyasý,
Bir o kadarda gururlu söyledi sevdiðini,
Bir o kadarda þanslý kurtardý canýný...
...ve en önemlisi de ömrünce sevebilme izni çýktý prensesten...
Acýlar verse de umutsuz aþk insana
Sevgi bu karþýlýksýz olsa da seviliyor;
Unutulmuyor bir ömür boyu...
Bazen o cücenin yerine koyarýmda kendimi,
Engelleyemem içimdeki büyük sevgimi...
Benim gözümde sen prensesten de ötesin...
Ömrümce seveceðim,
Bilsem de sevmediðini...
Sen ulaþýlmaz en büyük zirve,
Ulaþmaya çalýþtýðým tek hedefimsin...
Ne yazýk ki, bana o kadar uzaksýn ki,
Yinede seviyorum bunu bile bile...
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.