Orhan Veli’nin dediði gibi ,
Uzanýp yatývermiþti sere serpe,
Ama entarisi yýrtýlmamýþtý hafiften,
Entarisi de yoktu üstünde…
Ýç çamaþýrý giyme alýþkanlýðý da yoktu,
Yüzükoyun yatývermiþti çarþafýn üstüne,
Bütün ihtiþamýyla gözleri doyuran,
Muhteþem vücudunu sergiliyordu…
Kollarýný iki yana açmýþtý üstelik,
Üstünde yattýðý çarþafý kucaklarcasýna,
Ýpek dokuma kadife gibi vücudu sarmayý,
Hangi çýlgýn iç geçirmez çarþaf yerine olmayý…
Peri kýzýnýn lepiska saçlarý gibi bele inmiþ,
Yayla kirazý gibi dudaklarý alevlenmiþ,
Hafif bir tebessümle zeytin gözler açýlmýþ,
Ýnsanýn içine iþleyen sýcak bir sevimlilikle…
Elma þekerini andýran al yanaklar,
Konacak öpücüðü bekleyen fýndýk burun,
Hayallerde deðilim iþte karþýndayým buyurun,
Ýstediðiniz kadar ruhunuzu doyurun…
Venüs heykeli gibi kollar ve bacaklar,
Bekler dururum ne zaman açýlacaklar,
Ýki arada bir derede sýkýþýp kalmýþtý,
Hayalleri süslemekten ötesi aþýlamamýþtý…
Ýçinde bir kötülük yoktu biliyordum,
Benim de yoktu,
Ama olmaz ki,
Böyle de yatýlmaz ki !
*marmarali 04 mayýs 2011
my.opera.com/marmarali70/blog/2011/05/04/sere-serpe