GÖZÜ DOYMAZ
Bu dünya ya geldik, baki deðiliz,
Defter dürülecek sýra gelince,
Bilinmez ne kadar var günahýmýz,
Ahrette sorulur, Rabbim önünde.
Onca mal mülk servet, hiç gözün doymaz,
Kimseye koklatmaz ne de kendi yer,
Odunu sýrtýnda gidecek bilmez,
Ya bir okul yaptýr, ya da hayýr ver.
Ne yapsan ne etsen gelir o meçhul,
Göçüp gideceðiz öte tarafa,
Sen þimdiden bari olup iyi kul,
Çevrende aç sefil can doyursana.
Yaradan cömerttir, affedicidir,
Mala mülke tamah, etme laf dinle,
Aç açýk da kimler, varsa ört doyur,
Kul hakkýyla sakýn gitme öteye.
Malýný severek atma havaný,
Böbürlenip sakýn kasýntý yapma,
Rusya’dan mankenler Avrupa viski,
Zengin oldun insan’lýðý unutma.
Senin evvelini biliriz elbet,
O zor yýllarýný tut hep aklýnda,
Bir lokma ekmeðe muhtaçtýn evet,
O günleri düþün sakýn þaþýrtma.
Bektaþ aklý var da, ele daðýtýr,
Malýn mülküm de yok dilin ne söyler,
Yaþam bu kýssadan, hisse ders alýr,
Serveti olanda bak çulsuz gider.
Bekir Yavuz
17.Nisan.2011.Pazar.
Beyoðlu. Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.