Hayatý kendimiz güzelleþtiriyoruz ama tersi de söz konusudur,
Hayatý kendimiz en kötü haliyle yaþýyor ve de yaþatýyoruzdur,
Onu güzelleþtiren insanlarsa kötüleþtirenler de baþkasý olamaz,
Bu yükün aðýrlýðý bize fazla gelir, bu omuzlar onu kaldýramaz...
Yazýn bu sýcaðýnda nefes alamýyorken hayallerimiz çoðalýyordu,
Baþýmýz kendisini ve herkesi alýp Anadolu’nun daðlarýna gidiyordu,
Hayallerle yaþarken gerçekler balyoz gibi indi baþýmýza ansýzýn,
Musluklardan ’týýsss!’ sesi geliyor, sanki öncelerindeyiz yýllarýn...
Önce televizyon bozuldu, arkasýndan uydu gitti, sonrasýnda ise,
Musluklardan ’Týsss!’ sesi týsladý, geldiðimizi sanýrken medeniyete,
’Caným sað olsun!’ diyemiyorum, hayatýmýzýn tanýmý deðiþti artýk,
Sað olmak medeniyetle özdeþleþti, ’Týsss!!!’ sesi bize yabancý artýk...
Hayatýmý karartan yol yapýmý ekibi de akþam paydos demiþ olmalý,
Dýþarýda çalýþma yok, muslukta su, kafamda ise parlayamayan acý,
Onu da dýþlýyorum, çünkü kime yönlendireceðim bilgisi de yabancý,
Baþbakan olsun isterdim ama onun da kim bilir hangi eðimde hayatý...
Musluktan ’Týss!’ sesi geliyor içimde karþý konulan itiraz yükseliyor,
Uydu faaliyette olmadýðý için ekran da siyah beyaz karýncalanýyor,
Nostalji yaþayacak durumda deðilim, hiç olmazsa musluklar coþsun,
Aksi halde söylenecek yoktur, bizim mutluluklarýmýz böyle oluþsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.