Gülüm Pencerenin önünde sabahladým yine Bacaklarý yaylanan o tahta sandalyede Dirseðimi pervaza dayayýp sokaða baktým Aðaçlarýn arasýnda seni aradým
Gülüm Ýçim geçmiþ uyumuþum bir ara Ama dinle seni gördüm rüyamda Son günkü elbise vardý üstünde Hani o beyaz pembe fistolu elbise
Gülüm Öyle güzeldin ki o halinle Darýlma sakýn sen hep güzelsin de O bir baþkaydý iþte O son halin hep hayalimde
Gülüm Sen bana ben sana koþuyorduk Uzuyordu aradaki mesafe kavuþamýyorduk Sonra sen kayboldun biz aðlýyorduk Aðlýyorduk hayýr hayýr seni topraða koyduk
Gülüm Gel artýk ne olur gel Biliyorum ölmediðini gel yeter Baktýðýn çýkmaz sokak gelmez öldü dediler Melekler ölmez gülüm bilemediler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
edremit güzeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.