ÇARESİZ

Bir akþam düðünde bir güzel gördüm,
Soramam adýný,dilim çaresiz.
Dizlerimde hal kalmadý,tutuldum,
Halimden anlamaz,dostlar çaresiz.

Oynuyordu eda ile naz ile,
Seyrederdim dikkat ile haz ile,
Fýrsatým yok,tanýþamam nafile,
Fýrsat kolluyorum,ortam çaresiz.

Esmer güzeliydi,yakmýþtý beni,
Siyah saçý,selvi boyu,gözleri,
Arzu ediyordum onu sevmeyi,
Sevemem ne çare,kalbim çaresiz.

Gönlüm sultanýný bulmuþ gibiydim,
Heyecanlý,hem de çok sevinçliydim,
Mecnun’a dönmüþtüm,deli gibiydim,
Tutamam elini,elim çaresiz.

Düðün bitti,hala ben takipteyim,
Yine bakýyodu,hep peþindeyim,
Giderken ismini sorayým dedim,
Soramam ne çare,fikrim çaresiz.

Bu sevda beni yaktý,kül etti,
O bana,ben ona bakarak gitti,
Dert oldu bu aþk,beni eritti,
Gidemem yanýna,yollar çaresiz.

Sevda bu arkadaþ diyar gezdirir,
Bazen sevindirir,bazen bezdirir,
Ýþlerin ters gider,kuyun kazdýrýr,
Bilemem ne çare,þansým çaresiz.

Cemil GÖKDEMÝR
19 Temmuz 1992 ARTVÝN
Bir arkadaþýmýn anlattýklarýna göre yazýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: