Gene bir günü kemirdik Güneþten ýþýk çalarak... Demindeyiz, yarýn derken dünün! Eskiyen zaman deðil; Biz, Eksilen Yitilen Kaybolan… Ve tekrarý Hiç olmayacak hayatýn, inan
Gene bir kalpleri kýrdýk Dostluktan sanarak Ayarýndayýz, bir kahvenin hatýrýna Eskiyen çað deðil; Biz, Kýrýlgan Alýngan Soðuyan Ýçine kapanan Ve devamý olmayacak dostluðun, Ýnanýn… olmayacak
Gene tanrýcýlýðý oynadýk Büyümekle adam olmanýn Libasýz kalýnca Kral! Anladýk, Ölümü Ayrýlýðý Maraziyi Sancýyý Ve onulmaz hastalýklý çaðýn!
Gene gözyaþlarý hâkim Hükmedenin altýnda, Acýlardan Dolu dolu Irmaklar boyu kan; Biz, Kaybeden Yýkýlan da Yakýlan da Ve inanýn kazanan da kaybetmiþtir; Kaybetmeler bize mahsus!
H.R. Y @2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.