Sendeyim Ankara

Yine Ankara’dayým
Mutluluðumu ruhumun derinliklerine hapseden bu þehir,
Týpký tehdit edercesine zalim yine.

Yürüyorum, ne gece, ne sokaklar bitmiyor sanki,
Olmak istediðim yere götürmüyor bu yollar, bu adýmlar beni.
Öyle sert ki ve kýrýlacakmýþ gibi kuru.
Gözlerimdeki yaþý dondururcasýna
Ve yüreðimdeki aþklarýn ateþini söndürürcesine soðuk.

Kýzýyorum Ankara’ya,
Haykýrýyorum ona onun sokaklarýnda,
Sitem ediyorum dostluðuna.
Ya kalbi kýrýk,
Ya ben kalbinde deðilim,
Ya da kalbi yok bu þehrin.

Sen deðil misin?
Gözyaþlarýmý döktüðüm kaldýrýmlarýn sahibi!
Senin gecelerin deðil mi?
Hayallerimi, ümitlerimi, hüzünlerimi sakladýðým karanlýklar.
Hayattaki dram sahnem gibisin.
...ve Ankara girer yüreðimden içeri
Ýçimde kopan fýrtýna olur
Eser eser deli gibi
Talan eder kalbimdeki her þeyi
Ve ansýzýn çeker gider.

Yüreðim Ankara’dan geçer
Ankara’da yüreðimde geçer kendinden.
Ya sarhoþ bu þehir, ya da ben bende deðilim.
Anlamsýzlýk ve sýzlayan bir burukluk olur ara sýra.
Anlýyorum, güveniyorsun sen hep kendine
Ve iþte sendeyim Ankara yine.
En az senin kadar sendeyim.

Bu þehirde acýlar da, geceler de "F" tipi
Ve bu þehirde aþklarým da acýlarda gecelerde kývranýyor.
Sanki yüreðimde müeebbet mahkûm bir süveyda bu þehir.
Ah ah Ankara basmadýn beni baðrýna!


19.11.2004

NEVÝN KOYUN




Sosyal Medyada Paylaşın: