ANAM...
Bugün siz geldiniz aklýma,
Babam geldi aklýma her günki gibi.
Çileleriniz geldi, çektiðiniz sefalet geldi
Hayata umutla tutunuþunuz,
Neþeyle bize heyecan veriþiniz geldi
Anlayamadýk sizleri o günlerde
Çaresizliðiniz geldi gözlerimin önüne
Kimsesizliðiniz yalnýzlýðýnýz anam
Kýrkýmdan sonra anladým sizleri
Neler düþündüklerinizi anladým
Yalnýzlýðý anladým anam
Kimsesizliði anladým bu günlerde
Tutunacak bir dal aradým çevremde
Bu gün ellerim yine boþ kaldý anam
Sesini bile duyamaz oldum
Varlýkda yokluk içinde kaldým anam
Uzattým elimi yoksun yanýmda
Babamda yok biliyorum
Bu gün ellerim boþ kaldý yine
Sevgisiz, aþksýz kaldým anam
Aðaçlarlan, taþlarlan, kuþlarlan konuþur oldum
Onlarýn bile beni anladýðýný anladým anam
Kimsesiz kaldým anam kimsesiz
Her þey çok anlamsýz geliyor artýk
Kimsesizlik zor geliyor anam
Sen nasýl yaþadýn yetmiþ senedir
Buna canmý dayanýr anam
Gözyaþlarýn geliyor aklýma
Çaresizlik içinde çýrpýnýþlar geliyor.
Tutamýyorum gözyaþlarýmý,
Hatýrladýkca o günleri
Nasýl dayandýnýz yalnýzlýða yýllarca anam
Kokunu özledim, gülüþünü özledim.
Sizi çok özledim caným anam.
20.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.