Sözde İnsandılar
denize düþ, kutup yýldýzý
su ýsýndý buralarda
ya da
getir doðum günü çocuðunu
bir oluk aksýn içime
manik-depresif anlarýmda
sokulduðum göðüsten tutsun
ve
mýhlandýðým aðustosun tuzlu dudaklarýndan koparsýn
hançeriyle
þiir kokan perçemimi
çokça zaman oldu
sihir gücü alýndý parmaklarýmýn
monologlarýma hapsettim buhranlý anlarýmý
yankýlarý kayboldu maðara adamlarýnýn
sesim artýk acemi bekçi düdüðü
kadýnlara kazýlan küçük mezarlarda
iþ býrakýyorum þimdi
fes ediyorum yaþamýn silsileli varsayýmlarýný
içimde bunca yýlýn yalnýzlýk ilenci
ve doðrulttuðum esmer namlu
açýk kahverengi bir bakýþý delik deþik etse de
yontulandý beþ duyum
hoþ karþýlanmadý illegal hallerim
ihanet kimin yakasýnda ise kýrmýzý karanfil taksýn
artýk çok sýkýldým
ve o uzun boylu sancýlar uzak dursun dul gecelerimden
zamansýz vurmasýnlar kürek kemiðimi
yok yok
oynamýyorum ben
küsüyorum evcilik doktoruma
hani hiç durmayacaktý kalbimdeki zemberek
hani o baba/ben anne idim sonsuza dek?
ya þimdi
sümüklü bir cadýya býrakýyorum pabucumu
dekolte yalnýzlýðýma gömülüyorum
adeta
ateþ saçan bir tanrýça gibi çýðýr açýp kendime
öl diye fýlsýldasalarda periyodik zamanlarda
/çöksede huzur eksenimin tavaný
ölmeyeceðim inatla
ölmeyeceðim inatla
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.