Köþe baþýnda durmuþ, poþetinde yara bandý,
Tebessüm ettim o an, beni de alýr sandý.
Medet beklemez gibi gözleriyse kap kara,
Bir türkü söylüyordu, üç paket beþ yüz lira.
Gözleri çapaklýydý, saat yediydi henüz,
Adýný sorduðumca sessizce dedi; “Gürbüz ”.
Uykusuzdu besbelli, direðe yaslanmýþtý,
Çocukluktan bihaber, o yaþta uslanmýþtý.
Para üstü istemez, deyince surat astý,
Sayýp verdi paramý, ardýna dönüp sustu.
Gel dedim “Gürbüz abim” sabah çayý içelim,
“ Ýkimiz ortak olup senle tezgah açalým ”.
“ Ne satacaðýz ” dedi, zabýta durdurmaz ki,
Yara bandý ve selpak iki cep güldürmez ki.
Öyle sakin ve sadýk, öyle garip ve mahzun,
Onu bu küçük yaþta gelip bulmuþtu hüzün.
Töreye kurban gitmiþ, vurmuþlar babasýný,
Ve hain kanlýlarý kaçýrmýþ ablasýný.
“Kan davasý ” diyordu kaçýp geldik bu þehre,
Sonra annem kayboldu, kaçýp gitti ellere.
Ayakkabý boyuyor abimde buralarda,
“Abi ” dedi; “ Düþmaným düþmesin böyle derde”.
Evleri bile yoktu parkta kalýyorlardý,
Oysa kýþ yaklaþýyordu, mevsim son bahardý.
Daha ben konuþmadan “Þükür ya abi ” dedi,
“Yalnýz deðilim ki ben, ya abimde öleydi! ”.
Sonra abisi geldi, on beþ, on altý yaþý,
Gürbüz gibi gözü pek, yaþam dolu bakýþý.
Çay ýsmarladým diye boyadý bedavaya,
Hayran kalmýþtým ý gün; Gürbüzle, Mustafa’ ya.
Kan davasý yüzünden iyice daðýlmýþlar,
Ýki kardeþ kalmýþlar, hayata sarýlmýþlar.
Bu koca dünya senden ibret alsýn ey Gürbüz!
Ýnsanlýða yetimiz, asýl bizleriz öksüz.
Sen ki daha bu yaþta bunca çilene raðmen,
Oysa yok bir tutanýn, ne baban nede annen.
Sen ki bu memlekete kurtuluþsun ey Çocuk!
Sen ki geleceklere haykýrýþsýn ey Çocuk! ...
07 Eylül 2005 Çarþamba...
____SEVDAZAN__
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.