Affet Usta
Kahroluyorum usta, sen sustukça bile
Varlýðýn müstesna bir dert, yokluðun çile
Boðuluyorum inanki, yokluðunla bile
Yemin ederim, her þeyi ama her þeyi
Yýrttým, yaktým yok ettim, o resmi bile
Affet usta! .. hata yaptým, olsam çýrak bile…
Usta! ... yaktýn kül ettin savurdun beni
Bir çiçek gibi koparýp soldurdun beni
Yol ettin ardýn sýra koþturdun beni
Gam yüküne çevirdin doldurdun beni
Þair ettin mecnun ettin coþturdun beni
Söyleyecek sözüm yok susturdun beni
Sonunda hiçe saydýn ya öldürdün beni
Her neylersen güzel eyle be usta! ...
Acemi çýrak aklýndan çýkaramýyor seni…
Öyle sessiz kalma be usta! ...
Beðenirsen eðer varlýðýný anlarým
O zaman vurguda küçülür tonlarým
Yorum yap varsa düzeltirim hatalarým…
Ama sessiz kalma be usta! ...
Rahman Fidan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.