Boynumu büküp,kalbimden seslenmeliyim!
Bilmem ki nasýl inþiraha eriþeceðim
Dinmeyen þaþkýnlýðýmla, hangi vecdin inhisarýnda inleyeceðim
Ýhmal ettiklerim aklýma düþtükçe, söyle þimdi ben nereye gizleneceðim
Ruhumu teskin etmek için onun lisanýný þehretmeyi, nefsime talim ettireceðim
Ey Hak dedim ve fakat habersizdim
Niyetin samimiyetinden, benliðimde yer eden lekelerden bezgindim
Kim ne yapýyorsa, ben de yapmayý arzu ettim, hangi hesaba dikkat etmedim
Aðlarken, umutlarým kanatlanýrken ne kadar hafiftim, neden farkýný fark etmedim
Sanki nefsimin elinde bir esirdim
Evet, aklým ve fikrim var diye kimi vakit öðünmeyi becerirdim
Etrafýmdakilere nazar ederdim, daha güçlü olmak adýna nasýl ter dökerdim
Fakat yanýldýðýmý an eb an gün geçtikçe ve ömür yumaðý nihayete gelince inledim
Niçin ben bu kadar habersizdim
Hangi bedelin esaretinde, verilen bir ömür sermayesini tükettim
Ne camiye gittim ve ne de secdenin feyziyle kendimden geçtim, nerdeydim
Sanki kaobolan bir sabi gibiydim, çaresizlik ikliminde zemheriye ah edip yenildim
Ruhum ne kadar kasfetin eþiðinde
Kalbim hangi hevesin bekleyen lahzanýn çehresinde ki nöbette
Dökülen kanlar, hakir görülen yaratýlanlar, talan edilen masum insanlar nerde
Neden dertleriyle hemhal olmadým, kendi nefsimle bir ömür oyalandým ve kandým
Yarabbi sen bilirsin, sahibimsin
El açtýran, ruhumun yanýklýðýný duyan sensin, maðfiret edensin
Rahmetinle her vakit bizimlesin, ne kadar nankör olsak ta sen yine affedersin
Kapýna geldik, mahcubiyetimizle seslendik, senin kulun olarak kimlere giderdik
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.