İSİMSİZ ŞİİR

Üstüme, lapa lapa kar yaðýyor yeniden
Yeniden yüreðim beyaz bir lâle
Berrak sular, ýþýklar, çiçekler, renkler...
Yeniden karþýmda birer þelâle.
Artýk benim için ne ekmek, ne su...
Saðýmda, solumda vehim ordusu
Ve hep O’nu, bulamamak korkusu
Soyundum yeniden büyük melâle...
Bana, alev gibi bir þeyler yazdý
Sanki baþtanbaþa þiirdi, nazdý...
Kýrk yýl bile düþünseydim olmazdý
Gelmezdi bu sevda akla-hayale.
Bitmiþ tükenmiþtim; efkârým çoktu
Salkým söðütlerden bir farkým yoktu
Yâr beni yeni bir yarýþa soktu
Þu hâlime bakýn: deli-divane...
Gönlüm nakýþ-nakýþ renkli bir kilim
Bir kýnalý-sürmeli türküdür dilim
Yeminle anlatsam kim inanýr; kim
Ýçinde düþtüðüm bu çýlgýn hâle?
Karýþýp gitsem mi ebâbillere...
Adýný versem mi karanfillere
Seslenip dursam mý þu sahillere...

Sosyal Medyada Paylaşın: