Ay azdý, ayazdý gözlerin
Mil ayda ‘k’ anýn uzaklýðý
Kir beyaz mil ay dolanýyor sokaðýmda
Boþ kalmasýn diye hiçbir yanýlgý
Ki anlata bilesin sen
Ayný anda doðan, yaþayan, ölen her ne ise iþte
Her mevsim bazen vadeli
Her yaðmur bazen vakitsiz
Konuðum olur öyle
Avuçlarýmda terleyen papatya
Þemsiyenin arsýzlýsýna sakla beni
Açýlýrsan, ýslak tohumlarý suyoluyla düþlerime çekeðim
Ceketimin koluna sakla aþk örs’ünü
Ve sen
Artýk çekilsen diyorum ölüm’deki önümden
Gecelere savurduðun zulümden
Ay azdý, yazdý gözlerin
Kurak vadilerin çaðlýðýydý suskunluðun
Soluðundaki ‘k’ durgunluðum
Aþk’ý nazenin ötekileþen yaným
Ay suyunda sulaklýðým
Ay teninde susuyor
Suskunluðu olgunlaþtýrýyorum
Cesaret didikleyen an bu galiba
Kýrarým kalemi, susuz bir nehir’e yazý yazmak ister hüznün
Bir bilgecim bir dilmaç
Kamçýlý rüzgârýn þerri hýrsýmda
Aðrýyan yanlarýn sýrtýnda ayrýlýðým
Sýrtlanýn diþ arasýnda kalýntýlar gibi
Asýlýr düþlerime yokluðun
Ay azdý sövdü gözlerin
Dün kabuðundan uslandý gün soluðum
Eklemeliydi ekmek nasýrý açlýðým
Sen sahi bir havadis gönlün anlamsýz hissiyle gel
Kitabelerin ikiye ayrýldýðý temasý eksik anlatým sorgula beni
Bir bilinmeyenle kavga ediþim
Cehalet sunar gözlerinin iliþtiði yer
Ömre kar düþer
Payama benzeyen göz
Güz düþür ‘k’ tenime
Ay azdý, ay hýrsýzýydý gözlerin…
þimo
sinan þeker