Kalbime yasak koydum sevmemek için seni
Mahküm edip aþkýna talan ettin ömrümü
Çýkmaz dövmeler gibi harap ettin þu teni
Acýmadýn bu cana yalan ettin ömrümü
Ey Hades’in uþaðý ey tuzaklar kralý,
Ýzbe zindanlarda mý bunca zaman yaþadýn
Boynu bükük koydun da, olmadýn hiç oralý
Sevgi deðil nefretle hep baþýmý okþadýn
Dolaþtýn ardým sýra, hiç nefes aldýrmayýp
Gönlünü büyük kine, günaha mý kapdýrdýn
Düþmüþ de çekiyordum; elinle kaldýrmayýp
Hýnç içinde yaþatýp yanlýþ yola saptýrdýn
Bitmeyen arzularla, nihayet sona vardým
Ey karanlýk mahkûmu, bilesin ki çekersin
Bir gün düzelir diye sana bir hayat verdim
Mahkeme-i Kübra’da sorulunca ne dersin
NÝLÜFER SARP_______19.TEMMUZ.2011 (FOÇA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.