DÜNYA KİMSEYE KALMAZ
Bir caným var bedende, Allah’ýma emanet.
Kimseye kalmaz dünya, ölsem kopmaz kýyamet.
Acý vermeden alsýn, yüce Mevla’m canýmý.
Çekmeden gelsin ölüm, budur dostlar selamet.
Sefa gelsin misafir, etmeden yâr’e minnet.
Baþým dara düþünce, bu yolda olsun himmet.
Ýmanla ve inançla, alsýn Mevla’m canýmý.
Daha çok erken diye, etmem sitem, þikâyet.
Çok þey yaþadý fani, bencillik ve hýyanet.
Dinmedi hiç gözyaþý, eksik olmaz melâmet.
Korkutmuyor hastalýk, salsýn Mevla’m canýmý.
Cennet benden uzaksa, etsin bana maðfiret.
Nasipse son nefeste, kelime-i þahadet.
Lütuftur Allah’ýmdan, imanýma iþaret…
Hakka teslim olurken, sarsýn Mevla’m canýmý.
Ol cennet meyveleri, isterse olsun kýsmet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.