MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Seni Çözdüm Yarınlara
Serhat AKDENİZ

Seni Çözdüm Yarınlara







gittin...

küstah uykularý
ve penceresiz duygularý
kalýn perdelerle baþbaþa býrakarak!..


turabi seraplar gibi, suya meyyal
mahur fýsýltýlar sarýyorum göðsüme
sokuldukça, sokuyor hasretin besmelesiz
ýssýz köylerin akrepleri gibi hasretim
elimde deðil hiç sevemedim zaten yoklukla terbiyeli günleri
senin olsun dünlerle ötelenmiþ sevmeler
dün yanýmdaydým oysa
dünyam senle çevrili bir ada!
þimdi, hýzlý trenler çarpýþýyor beynimin loblarýnda
imitasyon hülyalar efeleniyor rüyalarýma
dolanýrken hýncahýnç sensizliðe
çözmeliyim bu arada seni yarýnlara!



gittin...


turvakar bir bandýra býrakarak denizlere
acý izlerden tespihler kondurmalý dudaklara
aciz voltalarla küreklemeli þimdi dalgalarý
tok yanýn açlýðýyla doyurmalý aç martýlarý...



kabuðundan nasýr sularý içecek kuþlar
tersine büyüyecek gayri aðaçlarým
kan kusarken acý örtülere
gagaladýkça dünler derilerimi
sormayýn diyeceðim!
kutsal mahya gibi ýþýyan gözlerle
sormayýn gerisini!


sevdanýn ecrimisili olarak öleceðim kesin
iþte o vakit bileklerimi, bildiklerimle deðil
kasvetli bir aþkla kesin...



gittin...


ve ne zor þimdi yaþamak
bir tufeyli gibi
yýldýrým tutmuþ kollara ayrýlýk anlatmak
yeni rengin bu diye!
irislerin sensiz odaðýna kör karanlýklar ýþýnlamak
ölmek saadettir bunca yýl üzerine
ilaçlý bir mahya gibi uyumaksa saltanat
bana baþka þarkýlar söyle artýk
tutmadý, ucundan kýrpýlmýþ nakarat
tutmaz...




gittin...


sönmemiþ kireç gibi umudum
yangýn yeri çýðlýðý gibi tutkum
ama susmalýyým
ve sustum!
suçum danýþýksýz sevmek, cezam sen
suskum korkudan deðil ya da ölmekten
ki; kaç ilmek þ/iþlenmiþim sana örülürken
ama varsýn olsun
hem artýk nasýlsa elde var avuçta yoksun!..



ama yine de var olsun soluðun
karamsar güllerin yaðraðýndan düþen som damla
hayat bu iþte
fazileti, kýymetle kýyamet arasýnda bir yerde!
aþksa, sönmemeye yakýlmýþ karamsar perde!..



alazlanýr, sevmekle nakýþlanýrsa
kývanca boðar doyurur
kabarýr yarasý, kabuklanýr derdi
yüz tutarsa sönmeye


dikenin avucuna düþer her gül, kendi bilmese de!..


gittim...


sana, kendimi býrakarak
hadi öp avuçlarýný, koy yanaðýna!..




TopraðýnSesi






.




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.