Acýlar; önce bizleri sarsýyor sonra olgunlaþtýrýyorlar,
Böyle iyi niyetleri var ama kendilerine alýþtýramýyorlar,
Ýçimizi yaktýkça arsýzlaþýyor hepsi ve sonrasýnda da,
Yakamýzý býrakmak bilmiyor türevleri, böyle dünyada...
Bu acýlar çok acý, dermaný da kimselerde bulunmuyor,
Ýçimize dolunca orayý da kendilerine yurt ediniyorlar,
’Dünya halidir bunlar, geçer bir gün mutlaka!’ desek de,
Onlar ýsrarlý, vardýr geldiklerinde çoðalma tehlikesi de...
Onlarýn ipliðini pazara çýkartýp satma düþüncesi de var,
Öyle yapýþkan haldeler ki, yerlerinden kalkýp gidemiyorlar,
Gitmiþ olsalar da müþteri bulunmaz, acýlar çok itici türdür,
Oradan benzerlerini alýp çoðalma tehlikesi de mümkündür...
Oturup derinlere daldýðýmda yine peþimden ayrýlmadýlar,
Varlýklarýna alýþamadým, üstelik yapýþýk kardeþler oldular,
Onlar bende ben onlarda, hep birlikte yaþayýp gidiyoruz,
Yarý yolda fire verirsek gideceðimiz yeri de biliyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.